محصولات کشاورزی آلوده واقعیت است یا بزرگ نمایی شده؟ - ابزار ایرانی

به گزارش ابزار ایرانی، خبر برگشت اقلامی صادراتی از محصولات کشاورزی از کشور های مقصد و در هفته های اخیر، عمده ای از فضای رسانه ای و ازجمله شبکه های اجتماعی را به خود اختصاص داد؛ اما آنچه بیش از هر چیز باید مورد توجه قرار می گرفت، پراکندن زنگاری از نگرانی بر سیمای هم وطنان ما و بر سر سفره های شان بود؛ سفره هایی که در تنش های روزافزون مالی از غلظت و غنای لازم فروکاهیده، اما اکنون از نظر روانی هم با طعم سموم شیمیایی و کابوس بیماری زایی آمیخته شده است.

به گزارش شرق، در پی این رخداد قلم هایی از منظر دغدغه های زیست محیطی از بابت مصرف افراطی کود و سموم شیمیایی و نیز آبیاری با آب های آلوده در فرایند فراوری محصولات انتقاد داشتند. ازجمله مصادیق مورد اشاره آنان اندازه بالای سرب در پیاز های فراوریی بود که براساس گزارش سازمان غذا و دارو هشت برابر حد مجاز گزارش شده و از انتشار آن خودداری شده است.

نقد هایی هم متوجه ترکیب اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس بود که شمار درخور توجهی از آنان فاقد تخصص لازم هستند.

گروهی نیز محدودیت خرید سموم شیمیایی را تنها از دو، سه کشور و در این شرایط تحریم مورد توجه قرار دادند. محدودیت هایی که منجر به واردات سموم غیراستاندارد و با ماندگاری زیاد شده است. نوشته هایی هم حاکی از این بود که چرا مردم ما باید ناگزیر باشند محصولات آلوده برگشتی را بدون نظارت مناسبی مصرف نمایند؟

اما در این زمینه بازتاب غیرفعال و تکذیب های شتاب زده مدیریت بخش کشاورزی و ازجمله مصاحبه رئیس سازمان حفظ نباتات بیش از روشنگری چه بسا بر ابهامات و بی اعتمادی عمومی افزوده باشد. او در ابتدا اظهار کرد: بازگشت محموله های صادراتی کشاورزی از بعضی کشور ها به دلیل تغییر مقررات و پروتکل های قرنطینه ای در کشور های مقصد صادراتی و نه وجود کریستال های سم در آن ها بوده است. این کشور ها اعلام می نمایند باید محصولات صادراتی براساس مقررات و قوانین نو این کشور ها عرضه گردد....

ایشان ضمن پذیرش وظیفه نظارت و مشخص نوع و اندازه مصرف سموم مجاز، اساسا ارزیابی از بقایای سموم روی محصولات را از وظایف سازمان غذا و دارو می داند، اما از طرفی در پاسخ به پرسش های مکرر، از صفر تا صد امور مربوط به صادرات محصولات کشاورزی را در حیطه وظایف وزارت جهاد کشاورزی اعلام می نماید؛ ولی ایشان در پاسخ دیگری اساسا منکر وجود بقایای سموم شده و دلیل اصلی برگشت محصولات صادراتی را شیوه غیراستاندارد بسته بندی محصولات یا وجود خاک بالا در سیب زمینی ارسال شده بیان می نماید.

آقای علایی مقدم در عین آنکه اذعان می دارد 98 درصد سموم شیمیایی (35 هزار تن) تحت نظارت سازمان متبوع وارد کشور می گردد، باز هم امکان تقلب را منتفی ندانسته و می گوید آن را نباید به حساب سازمان حفظ نباتات گذاشت!

مدیریت حفظ نباتات کشور گرچه تحریم ها را عامل محدودیت واردات سموم و تنها به وسیله تکنولوژی چین و هند می داند؛ اما هم زمان از سلامت سموم به مردم اطمینان می دهد و بلافاصله می افزاید: به دلیل وابستگی به مواد تکنیکال فراوری، سموم را وارد می کنیم؛ به همین خاطر وقتی کشوری سم را فرموله می نماید، ممکن است خطا های اجتناب ناپذیری در بخشی از 28 هزار تن سموم فراوری داخل رخ دهد.

آنچه در این رخداد بیش از هر چیز باید مورد توجه قرار گیرد، بازنگری در تداوم روزمرگی کنونی دستگاه مدیریت این بخش است. شاهد این مدعا سلسله اخبار کشاورزی کشور از منابع رسمی بوده که صرفا به ارائه رویداد ها از وزارت جهاد کشاورزی و نه بخش کشاورزی پرداخته می گردد. مواردی که عمدتا به آمار افزایش فراوری ها و در قیاس با گذشته یا وعده های موکول به آینده و با نمایی رنگ آمیزی شده از امور جاری بسنده می نماید. جامعه ما در چنین نمایی نسبت به تنگنا ها و تهدید های مخاطره آمیز واقعی در این حوزه بی خبر می ماند.

در این بی خبری است که رسانه ای شدن برگشت محصولات صادراتی و با شائبه آلودگی به بقایای سموم یکباره غافلگیرشان می نماید. البته چنین رویداد هایی برای آن ها که بر خوان پرجاذبه واردات سم و... نشسته اند، خبر تازه ای نبوده و سال ها است که برای شان آهنگ زندگی است. آهنگی که چه بسا برای مردم ما آمیخته با بوی سم و بیماری است.