دی متیل سولفوکساید چیست؟ - ابزار ایرانی

به گزارش ابزار ایرانی، دی متیل سولفوکساید را می توان در سه زمینه بیماری های اورولوژی، انکولوژی و درماتولوژی مصرف کرد.

دی متیل سولفوکساید در بیماری های مثانه

از گذشته دی متیل سولفوکساید برای درمان بیماری های مختلفی مورد آزمون قرار گرفته است؛ اما تنها اندیکاسیونی که مورد تایید اداره غذا و داروی امریکا (US-FDA) است، درمان علامتی نوعی بیماری مثانه موسوم به سیستیت بینابینی (interstitial cystitis) بوسیله DMSO است.

سیستیت بینابینی نوعی التهاب دیواره مثانه است که علایمی شبیه سیستیت (عفونت باکتریایی مثانه ) دارد.

این بیماری با درد و سوزش، اضطرار و تکرر ادرار همراه است.

یکی از فرآورده های تجاری موجود در بازار دارویی، محلول استریل 50 درصد دی متیل سولفوکساید با نام تجاریRimso-50 است.

این ترکیب به وسیله کاتتر وارد مجاری ادرار شده و به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می شود.

این درمان هر دو هفته تکرار می شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند؛ و سپس برحسب احتیاج تکرار می شود.

مصرف دی متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می شود که تا 72 ساعت ادامه می یابد.

دی متیل سولفوکساید و اسکلرودرما (Scleroderma)

اسکلرودرما یک بیماری اتوایمیون مزمن می باشد که در اثر فعال شدن سیستم ایمنی بدن، فراوری بیش از میزان لایه های ضخیم کلاژن را در پوست سبب می شود.

این فراوری غیرطبیعی کلاژن، باعث التهاب، آسیب بافتی و ضخیم شدن می شود.

اسکلرودرما در نوع خفیف خود پوست، عضلات و مفاصل را درگیر می نماید و در نوع شدید خود ارگان های دیگر بدن نظیر کلیه، شش ها، قلب و چشم ها را هم درگیر می نماید.

دلیل بروز این بیماری ناشناخته است و درصد بروز آن در خانم ها نسبت به آقایان بیشتر می باشد.

علائم این بیماری معمولا در سنین 35 تا 65 سالگی بروز می نماید.

علائم این بیماری شامل سفت شدن پوست زیر بافت عضلانی اسکلتی، لکه های تیره، خشکی دهان، التهابات لثه و خستگی است.

این بیماری بیشتر بازوها، رانها و پیشانی را درگیر می نماید

.

جهت درمان سیستمیک بیماری از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند که باعث کاهش عملکرد سیستم ایمنی و در نتیجه مهار سلول های فیبروبلاست (سلول های سازنده کلاژن) می شوند.

جهت کنترل و کاهش علائم پوستی ناشی از این بیماری کورتیکواستروئیدهای موضعی و محلول 30 تا 50 درصد دی متیل سولفوکساید درمان های انتخابی دیگر می باشند.

دی متیل سولفوکساید در درمان آمیلوئیدوزیس (Amyloidosis)

آمیلوئیدوزیس در اثر تجمع غیر معمول پروتئین آمیلوئید در بافت های مختلف بدن به وجود می آید.

این بیماری علاوه بر پوست، قلب، کلیه ها، معده و سیستم عصبی مرکزی را درگیر می نماید.

نوع پوستی آن به 3 دسته لیکن، ماکولار و ندولار تقسیم می شوند.

علائم بیماری شامل التهاب، نقطه های کوچک قرمز رنگ و مسطح روی پوست، پوسته پوسته شدن، خارش و در نوع شدید خود بروز پاپول، پاسچول و ندول در اطراف چشم،گردن و اندام های تناسلی را بهمراه دارد.

نواحی از بدن که این بیماری آن ها را درگیر می نماید، شامل ناحیه بین شانه ها و پشت، پستان ها، اطراف چشم و بازوها می باشد.

درمان این بیماری با تجویز آنتی هیستامین جهت کاهش خارش و کورتیکواستروئید های موضعی جهت کاهش التهاب و خارش می باشد.

محلول 40 درصد دی متیل سولفوکساید به صورت موضعی و فتودرمانی با اشعه UV-B جهت کاهش علائم بسیار مفید گزارش شده است.

دی متیل سولفوکساید در سندرم کف دست و پا (Hand and Foot Syndrom)

سندرم کف دست و پا یا Palmar-plantar erythrodysesthesia یکی از عوارض جانبی در شیمی درمانی سرطان می باشد.

این سندرم در اثر مصرف بسیاری از داروهای شیمی درمانی نظیر فلواوراسیل و دوکسوروبیسین و کپسیتابین و … ایجاد می شود که در اثر نشت دارو به خارج از رگ آسیب بافتی را بطور ویژه در کف دست و پا ایجاد می نماید.

در این بیماری علائمی شامل التهاب، تاول ،راش، درد و حساسیت به تماس در نقاطی از دست و پا ظاهر می شوند که در موارد شدید، قرمزی مشابه آفتاب سوختگی ، زخم های پوستی، پوسته پوسته شدن،کبودی متمایل به رنگ سیاه و درد شدید را به همراه دارد.

پزشک معالج با مشاهده این علائم آغاز به کم کردن دوز داروهای شیمی درمانی و یا حتی قطع مصرف آن می کنند تا علائم بهبود یابند.

علاوه بر این آغاز به تجویز مصرف خوراکی یا موضعی کوتیکواستروئیدها می کنند.

از سوی دیگر مصرف موضعی دی متیل سولفوکساید جهت کاهش اثرات تخریبی ناشی از داروهای شیمی درمانی موثر واقع شده است.

در برخی موارد ویتامین ب6 (پیریدوکسین) جهت کاهش بروز علائم و ضد دردهای نظیر استامینوفن جهت کاهش درد تجویز می شود.

در مقالات مصرف دی متیل سولفوکساید با غلظت 99 درصد جهت کنترل علائم ناشی از مصرف داروهای شیمی درمانی گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

- عمده اثرات گزارش شده برای دی متیل سولفوکساید، به ویژگی های خاص این ترکیب در حل کردن بسیاری از ترکیبات قطبی و غیرقطبی و قابلیت اختلاط پذیری آن با آب و مایعات فیزیولوژیک است.

بر این اساس استفاده از این ترکیب در کلیه موارد مصرفی می بایست زیر نظر پزشک و تجویز آن بر مبنای شواهد ومستندات علمی و تخصصی باشد.

- به دلیل تاثیر این ترکیب روی عملکرد انسولین، قند خون بیماران مبتلا به اختلالات قند خون در زمان مصرف باید کنترل شود.

- دی متیل سولفوکساید باید در ظروف شیشه ای تیره و به دور از نور نگهداری شود.

دکتر نیما ترابی گلسفید

منبع: سایت راستینه

منبع: راسخون