پروژه های نیمه کاره ای که تعدادش تکان نمی خورد، ارثیه های شوم!
به گزارش ابزار ایرانی، خبرنگاران - گروه ورزش: پروژه های ورزشی تکه کلام مشترک تمام مدیران وزارت ورزش در حوزه های مختلف و مربوطه است که به خصوص در ایامی مانند هفته دولت و دهه فجر از آن و اقدامات اجرا شده برای تکمیل و بهره برداری از آنها به عنوان اهرمی جهت تشریح فعالیت ها و اقدامات موثرشان استفاده می نمایند حال آنکه آنالیز و مقایسه صحبت های این مسئولان در بازه های زمانی مختلف خلاف این ادعاها را ثابت می نماید.
در شروع آنالیز این واقعیت ذکر این موضوع ضروری است که وزیر پیشین ورزش و جوانان یعنی محمود گودرزی به دلیل تعدد پروژه های نیمه تمام و لزوم به خاتمه رساندن آنها، ساخت پروژه های جدید ورزشی را غیرقابل انجام عنوان نموده بود. این یکی از مهمترین موضوعاتی بود که گودرزی سال 93 در یکی از دیدارهای مجلسی - ورزشی خود به آن تاکید داشت.
بعد از آن و همزمان با شروع به کار دولت دوازدهم، ممنوعیت ساخت پروژه های جدید ورزشی تا زمان به اتمام رسیدن پروژه های بلاتکلیف مورد تاکید و توجه نهاده شد تا آنجا که مسعود سلطانی فر وزیر ورزش و حسن کریمی مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی هم در بعضی نشست ها و اظهارنظرهای خود آن را یادآور شدند و اینکه تعریفی برای پروژه های جدید نیست چراکه اهتمام وزارت ورزش بر تکمیل طرح های نیمه کاره و آماده کردن آنها برای بهره برداری است.
حال آنکه 6 سال از دوره محمود گودرزی و تاکیدی که بر به بهره برداری رساندن پروژه های نیمه تمام داشت، می گذرد. دوره مدیریتی سلطانی فر و کریمی هم تا چندماه دیگر به خاتمه می رسد اما در آمار و ارقام مربوط به تعداد پروژه های نیمه تمام تغییری ایجاد نشده است.
پروژه های همواره نیمه تمام در ورزش
محمود گودرزی یک سال بعد از ورود به وزارت ورزش یعنی همان سالی که بر غیرقابل انجام بودن ساخت پروژه های جدید برای ورزش تاکید نموده بود، از 3 هزار و 300 پروژه نیمه تمام ورزشی در کشور خبر داده بود و اینکه باید برای به بهره برداری رساندن آنها برنامه داشت. همان سال نصرالله سجادی معاون وقت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای هم اینگونه اعلام نموده بود که 3 هزار پروژه نیمه تمام در کشور وجود دارد.
جالب اینکه از آن سال تا به امروز و طبق اعلامی که مدیران وزارت ورزش در زمان های مختلف داشته اند، تعداد پروژه های نیمه تمام ورزشی کاهش نداشته است - به جز یکی دو مورد که به نظر می رسد دلیل آن اشتباه در اعلام آمار و ارقام است- مروری کوتاه بر اعلام رسمی مدیران در این زمینه گویای این مهم است:
سال 93
* محمود گودرزی وزیر ورزش در دولت یازدهم: 3 هزار و 300 پروژه ورزشی نیمه تمام داریم
سال 94
* مناف هاشمی معاون وقت وزیر: 4 هزار پروژه نیمه تمام ورزشی در کشور وجود دارد
سال 95
* مسعود سلطانی فر وزیر ورزش در دولت دوازدهم: 4 هزار پروژه نیمه تمام ورزشی در کشور نیازمند اختصاص اعتبارات است
سال 97
* ژاله فرامرزیان معاون وزارت ورزش: 4 هزار پروژه ورزشی در کشور وجود دارد
سال 98
* مسعود سلطانی فر وزیر ورزش: 3 هزار و 500 پروژه ورزشی در کشور وجود دارد
سال 99 (بهمن ماه)
جمشید تقی زاده معاون وزیر ورزش: 2500 طرح نیمه تمام ورزشی در کشور وجود دارد
سال 99 (اسفندماه)
* ژاله فرامرزیان: چهار هزار پروژه ورزشی نیمه تمام در کشور وجود دارد
افتتاح های نمایشی یا قول و قرارهای کارساز
افتتاح پروژه های ورزشی به تعداد مختلف یکی از مواردی است که مدیران وزارت ورزش در ایامی مانند هفته دولت یا دهه فجر به کرات از آن به عنوان برنامه ویژه خود برای این ایام یاد می نمایند و حتی با استناد به آن سرانه ورزش کشور را هم رو به افزایش نشان می دهند. حتی برای افتتاح این پروژه ها، وزیر ورزش و معاونانش در طول سال سفرهای زیادی پیش روی خود قرار می دهند.
با این اوصاف انتظار می رود مقایسه آمار و ارقام اعلام شده در رابطه با پروژه های نیمه کاره در طول چند سال متوالی فرایند رو به کاهش داشته باشد اما چرا با وجود افتتاح های متوالی و تاکید مداوم بر عدم کلنگ زنی جدید، تغییری در تعداد پروژه های نیمه تمام ایجاد نشده و همچنان رقم 4 هزارتایی در این زمینه ملاک است؟
شاید افتتاح هایی که انجام آن در کارنامه مدیران ثبت می گردد به گونه ای نیست که پروژه موردنظر قابلیت استفاده و بهره برداری داشته باشد و به همین دلیل در فهرست پروژه های نیمه تمام باقی می ماند تا شاید زمانی به گونه ای تکمیل گردد که قابلیت استفاده و بهره برداری پیدا کند. شاید هم این مدیران در مراودات پشت پرده مجلسی شان، قول و قرارهایی با طرفین خود برای رسیدگی به سرانه ورزشی استان آنها و احداث استادیوم جدید می دهند و همین باعث می گردد که از یک طرف هرچه از پیمانه پروژه های نیمه تمام کم می گردد، از طرف دیگر به آن اضافه گردد.
اگر هیچیک از این دو موضوع پاسخی برای سوال مطرح در رابطه با دلیل عدم تغییر تعداد پروژه های نیمه تمام در طول چند سال متوالی نیست، چه پاسخ قانع نماینده ای را می توان برای این موضوع داشت؟
وارثی برای این ارثیه ها نیست
آنچه مسلم است تعداد زیادی پروژه ورزشی با پیشرفت فیزیکی مختلف در کشور روی زمین مانده که حتی اختصاص 0/27 درصد از سهم مالیات بر ارزش افزوده به ورزش و واگذاری به بخش خصوصی هم نتوانسته تعداد آنها را به اندازه ای کاهش دهد که باری از روی دوش ورزش برداشته گردد.
این پروژ ه هایی که روی دست ورزش مانده اند نتیجه اقدامات بدون پایه و اساسی است که دولت ها و مسئولان در بازه های زمانی مختلف برای کلنگ زنی داشته اند. جالب اینکه هیچ مدیر و مسئولی هم نتیجه این اقدامات را به گردن نمی گیرد و هر یک وجود چنین پروژه هایی را ارث دولت قبل و مدیرانش معرفی می نماید کما اینکه حسن کریمی در اولین نشستی که بعد از ورود به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی با نمایندگان رسانه ها داشت، اینگونه گفت که بیشترین پروژه های ورزشی در سال 88 کلنگ زنی شده اند.
در هر صورت اینکه مدیریت نادرست و عدم نیازسنجی مناسب ارثیه های ناخواسته زیادی برای ورزش گذاشته که خواهانی از میان وارثین ندارد. بیشترین مانور هر یک از آنها (وارثین) در خصوص این پروژه های روی دست مانده مربوط به رقم های میلیاردی می گردد که برای تکمیل شان ضروری است اما در عمل سرعتی برای رسیدگی به این پفراینده قطور در ورزش حس نمی گردد.
طولانی شدن ساخت و تکمیل پروژه های ناتمام ورزشی باعث شده بنای بعضی از آنها به خصوص آنهایی که عمرشان مربوط به سال های دور می گردد فرسوده گردد. بخش های ساخته شده در بعضی پروژه ها هم به دلیل رها شدن و عدم رسیدگی به موقع نیازمند بازسازی و نوسازی است. به جاست برای تکمیل پروژه های نیمه تمام باید اولویت بندی صورت بگیرد و با تدبیر مناسب نسبت به اتمام آنها اقدام گردد. شاید اینگونه بتوان خواب پروژه های نیمه تمام را در ورزش تعبیر کرد.
منبع: خبرگزاری مهر