تفال به حافظ 6 تیرماه 1401 - ابزار ایرانی

به گزارش ابزار ایرانی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

در خرابات مغان نور خدا می بینم

این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم

جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو

خانه می بینی و من خانه خدا می بینم

خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن

فکر دور است همانا که خطا می بینم

سوز دل اشک روان آه سحر ناله شب

این همه از نظر لطف شما می بینم

هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال

با که گویم که در این پرده چه ها می بینم

کس ندیده ست ز مشک ختن و نافه چین

آن چه من هر سحر از باد صبا می بینم

دوستان عیب نظربازی حافظ مکنید

که من او را ز محبان شما می بینم

توضیح لغت: ملک الحاج: به فتح اول و کسر دوم امیر حاجیان /فکر دور: مقصود اندیشه محال و باطل است.

تفسیر عرفانی:

در میکده عرفان، نور خدا را می بینم. جای تعجب است این نور از چنین مکانی در نظرگاهم جلوه گر می شود. در مفهوم این شعر می توان گفت، راهیان راه عشق، هر لحظه چهره معشوق را به گونه ای در نظرگاه خود مجسم می سازند و پیوسته دلشان در دوری از او در سوز و گداز است و این اضطراب و در تب و تاب بودن را نشانه ای از عنایت او تلقی می نمایند.

تعبیر غزل:

هیچ گاه تحت تاثیر احساسات لحظه ای قرار مگیر ودر لحظاتی که دچار احساسات می شوی، سعی کن برخوردت عجولانه نباشد که بعد ها موجب پشیمانی شما شود. پس برای انجام هر کاری، اول باید خوب فکر کنی و بعد اقدام نمایی تا در تمام مراحل زندگی فردی واجتماعی پیروز و سعادتمند باشی. انشاءالله.